Tijdens de Nationale Klimaatweek in november heeft De Rollen, samen met Gemeente Sittard-Geleen, een ronde gemaakt langs buurthuizen en jeugdhonken. Aan de hand van spellen en gewoon gezellig samen zijn, is aandacht gegeven aan de opwarming van de aarde. Een van de middagen was in Sanderbout, een verslag:

‘Doe eens je ogen dicht. En bedenk je dat je thuis bent. Wat zie je dan? Welke kleuren? Welke geuren? Wie is er bij jou?’ Die vragen stelde Séverine Louf (Stichting De Rollen) aan de aanwezigen in het MFC, op 15 november, in de Nationale Klimaatweek. Er kwamen verschillende antwoorden; ‘Ik zie al mijn spulletjes. Alle dingen hebben allemaal een herinnering, een verhaal.’ ‘Ik zie mijn papegaai en mijn bank.’  Er kwam ook een antwoord dat iedereen even stil deed vallen; ‘Ik zie helemaal niks. Bij mij thuis is het leeg. Sinds mijn vrouw er niet meer is…’

‘Hier voel ik me thuis, ‘Ónger de 2 tores’ waar José voor ons kookt.’ vervolgt de man. Alle tafelgenoten knikken instemmend met een glimlach richting José. Deze thuishaven voor vele verenigingen is ook de huiskamer van Sanderbout. Je kunt gewoon binnen lopen. Thuis is waar je je welkom voelt, je een ‘tas’ koffie of een soepie samen doet, waar je wordt gezien.

Stel je je nou eens voor dat je een astronaut bent. Je kijkt uit het raampje van je shuttle en wat je ziet komt als een schok binnen. Het land is aardedonker, het water licht op en daar overheen ligt een heel dun, transparant laagje: onze  atmosfeer. Je beseft hoe onwerkelijk dit is. Je bent buiten de aarde, in het absolute Niets. Het is er 200 graden onder nul, er is geen zuurstof, geen stikstof, geen lucht, geen geschiedenis, geen natuur. Alles wat leeft, is weg. Je hebt heimwee, naar huis, naar de aarde.

Er is maar één planeet, maar één thuis voor de mens. En die planeet warmt op, met grote gevolgen voor ons allemaal. Het gezelschap verplaatst zich op uitnodiging van Raoul Luijten (Gemeente Sittard-Geleen) naar een andere tafel: de watertafel. Het is een nagebouwd buurtje op schaalmodel. Het is een spel, om te ‘Spelen voor de Toekomst’.

Er staan rijtjeshuizen, een school, winkels, een weiland en een parkeerplaats. Maar op de wei na, is alles versteend. Het schoolplein, de tuinen, zelfs de sloot is gedempt. Daar horen we een code rood-weerswaarschuwing en een gieter met vier liter gaat over de tafel heen! Alles staat blank. De spelers van dit spel hebben het gemaal van het Waterschap laten pompen, maar dat ging langzaam. Ze komen al spelend samen tot de ontdekking: Vergroenen is de sleutel. Het plein, de tuin, de daken, het kan allemaal met groen. Het werkt als een spons, het helpt wateroverlast voorkomen en zorgt voor verkoeling in de zomer.

Bij de koffie komen we samen tot de conclusie: Verwarm elkaar en niet de wereld. Zoek elkaar eens op, ‘Ónger de 2 tores’, help elkaar een handje. Met het wippen van een paar tegels en wat plantjes misschien?